این یک هنر تزئینی است که از رومیان در اطراف وان باقی مانده است. پیدایش ساوات به اورارتوی ها برمی گردد. در دوره عثمانی، صلاحیت زدن طغره بر نقره 900 عیار با گلدوزی های ساوات در استان وان همراه با استانبول به دست آمد. استاد ساوات شکلی را که طراحی کرده روی ظروف نقره ای می کشد که هنر خود را در آنجا قرار می دهد، استاد با دقت با یک قلم مویین با نوک فولادی، کانال های ظریفی را روی طرح ترسیم شده باز می کند. آلیاژی به نام ساوات از اختلاط در دمای 750 درجه به دست می آید. جرمی را که می گذارند خنک شود ابتدا روی سندان می زنند و سپس در هاون می زنند تا پودر شود سپس به مجاری مویین که قبلا باز شده می مالند و صیقلی می کنند و آماده مصرف می شود. ساوات خوب هر روز بیشتر می درخشد.
